…heeft God, Zijn Zoon zendende in gelijkheid des zondigen vleses, en dat voor de zonde, de zonde veroordeeld in het vlees. (Romeinen 8:3b)
Wat kan een gelovige last hebben van zijn zonden. Zelfs al mag hij weten dat ze vergeven zijn om Christus’ wil. Maar het doet hem zo’n verdriet om steeds weer terug te vallen. Keer op keer moet hij beschaamd aankloppen bij Gods genadetroon om vergeving. Kon die zonde niet alleen vergeven worden, maar helemaal weggedaan worden! Wat zou dat een vreugde zijn: nooit meer te hoeven zondigen, nooit meer de Heere bedroeven, altijd leven zoals Hij het wil. Dit is het diepe verlangen van Gods kinderen.
En dan schrijft Paulus een geweldig troostwoord. God heeft, toen Zijn Zoon stierf, de zonde veroordeeld. Dit gaat verder dan het vergeven van de schuld en het vrijspreken van de straf. Wat veroordelen is zien we bijvoorbeeld bij Sodom en Gomorra. Het betekende de verwoesting en vernietiging van de steden. De veroordeling is de eeuwige ondergang. En nu zegt de apostel dat dit gebeurd is met de zonde. Aan het kruis droeg Jezus niet alleen de straf voor de zonde, het gaat nog verder: daar in het vlees van Christus is de zonde zelf is vernietigd! Aan het kruis gebeurden twee dingen met onze zonde. De schuld vergeven, en de macht van de zonde zélf te niet gedaan. Christus hing daar tot verzoening én vernietiging van de zonde.
Sinds Hij op aarde kwam en stierf op Golgotha, is het einde van de zonde in zicht. Het is sindsdien vast en zeker: eens komt de dag dat de zonde niet meer bestaat.
Iets daarvan werkt de Heere al uit in het leven van de gelovigen. Matthew Henry schrijft in zijn prachtige bijbelverklaring: ‘Voor allen die van Christus zijn, is de verdoemende én de heersende kracht van de zonde gebroken.’ Het bloed van Christus verzoent niet alleen, maar heiligt ook. Er gaat een wonderlijke kracht uit van het kruisoffer van Christus. ‘Het bloed van Christus reinigt ons geweten van dode werken om de levende God te dienen.’ (Hebr. 9:14)
Worstelen wij met onze zonde en veroordeelt de wet ons? Laten wij dan veel bij het kruis van Christus zijn. Overdenkt Zijn dood. Zie hoe Hij de zonde meeneemt het graf in. Vergeet niet wat het Hem gekost heeft. Verwonder u er over. U zult gaan merken dat er in het offer van Christus kracht ligt voor de strijd tegen de zonde. Maar mijn dagelijks struikelen dan? Matthew Henry schrijft: ‘Wat de zonde nog heerst in de gelovige, doet zij dat als een veroordeelde misdadiger.’ De zonden die de gelovigen nog tegen hun wil doen (Rome. 7: 14- 26), zijn veroordeelde zonden! Het kwade in ons lijkt soms oppermachtig, maar het is nabij de verdwijning. Straks ligt het oude leven voorgoed in het graf, en zal het nieuwe leven voor eeuwig open bloeien.
Het blijft onbevattelijk: al hebben wij het oordeel verdiend… God veroordeelt niet de zondaar, maar de zonde! Wonderlijk, ondoorgrondelijk, zaligend kruis!